Een dierbare verliezen doet pijn. Je kan je stuurloos, machteloos, intens verdrietig, boos of schuldig voelen. Allemaal tegelijk of in golven. De golven van gevoelens overspoelen je dan weer op allerlei momenten. Jaren later, op belangrijke data of juist wanneer je het niet verwacht. Soms staan we met beide benen stevig op het strand, soms voelt het alsof we verdrinken in de zee en soms steken wij onze kop in het zand.
Verlies en de dood is een thema dat in mijn leven vaker terug komt en wat ik dan ook belangrijk vind om aandacht te geven. Nadat mijn moeder stierf in 2016 vond ik vooral steun bij anderen die verlies hebben meegemaakt. Gek genoeg heb je minder woorden nodig om verbinding te voelen. Deze verbinding werkt helend. Door met elkaar te delen komen er herinneringen naar boven die misschien wel diep weggestopt zaten. Leuke herinneringen waar je om kunt lachen, minder leuke herinneringen die je dan niet meer alleen hoeft te dragen. Natuurlijk zijn er verschillen in elk verlies, maar door vooral te kijken naar overeenkomsten wordt er een stukje van je pijn afgebroken. Ik zie het soms als een koekje waarvan je een stukje afbreekt om te delen met een ander. Je geeft daarbij nooit het hele koekje weg, er blijft altijd een stukje pijn voor jezelf over, maar die is beter behapbaar en makkelijker te verteren.
Verlies en de dood is een thema dat in mijn leven vaker terug komt en wat ik dan ook belangrijk vind om aandacht te geven. Nadat mijn moeder stierf in 2016 vond ik vooral steun bij anderen die verlies hebben meegemaakt. Gek genoeg heb je minder woorden nodig om verbinding te voelen. Deze verbinding werkt helend. Door met elkaar te delen komen er herinneringen naar boven die misschien wel diep weggestopt zaten. Leuke herinneringen waar je om kunt lachen, minder leuke herinneringen die je dan niet meer alleen hoeft te dragen. Natuurlijk zijn er verschillen in elk verlies, maar door vooral te kijken naar overeenkomsten wordt er een stukje van je pijn afgebroken. Ik zie het soms als een koekje waarvan je een stukje afbreekt om te delen met een ander. Je geeft daarbij nooit het hele koekje weg, er blijft altijd een stukje pijn voor jezelf over, maar die is beter behapbaar en makkelijker te verteren.
Het delen over je verlies, de dood, herinneringen die je hebt over je dierbare of überhaupt aan het thema denken kan spanning opleveren. Deze spanning kan een rede zijn om het uit de weg te gaan. Dat begrijp ik. Dat doe ik ook en is ook niet gek. Toch wil ik je uitnodigen om een sprong in het diepe te nemen door aan te sluiten bij een sessie verliesverbinding. Johanneke en ik proberen een moeilijk thema toegankelijk te maken door een dynamische sessie op het strand aan te bieden. Er is even echte aandacht voor de spot jezelf en er zal voldoende zelfspot aanwezig zijn.
Ik geef deze sessie samen met Johanneke wie rouwbegeleider is en een goede vriendin van mij. Zij is één van de mensen waar ik soms even een stukje koek aan geef en bij wie ik zowel op het strand, als in het water op mijn gemak voel. Wil je alvast met ons kennismaken? Dat kan door de podcast over verlies en rouwbegeleiding te luisteren. Deze heet ‘De Bergtocht’ en is te vinden op de Spotify podcast van De Zelfspot.
Ik geef deze sessie samen met Johanneke wie rouwbegeleider is en een goede vriendin van mij. Zij is één van de mensen waar ik soms even een stukje koek aan geef en bij wie ik zowel op het strand, als in het water op mijn gemak voel. Wil je alvast met ons kennismaken? Dat kan door de podcast over verlies en rouwbegeleiding te luisteren. Deze heet ‘De Bergtocht’ en is te vinden op de Spotify podcast van De Zelfspot.
Mogen wij er ook voor jou zijn?
